Starczowzroczność, czyli prezbiopia, może być opisana jako połączenie krótkowzroczności i dalekowzroczności, ponieważ wymaga okularów korekcyjnych do dal i drugich, przeznaczonych do bliży. Mechanizm powstawania tej wady jest jednak nieco inny niż w przypadku krótkowzroczności i dalekowzroczności, gdyż wiąże się z osłabieniem zdolności oka do akomodacji. Do korygowania starczowzroczności używano zazwyczaj szkieł dwuogniskowych, jednak od kilku lat coraz większą popularnością cieszą się szkła progresywne. Szkła te posiadają płynnie przechodzące w siebie strefy patrzenia i nie pozwalają na ostre widzenie w całym polu widzenia. Szkła progresywne nie powodują jednak problemów z codziennym funkcjonowaniem, ponieważ, wbrew temu co można sądzić, człowiek nie potrzebuje ostrego widzenia w całym polu widzenia, a jedynie w jego środku. Okulary progresywne to właśnie umożliwiają - pozwalają widzieć ostro to, na co się aktualnie patrzy, bez względu na odległość, w jakiej znajduje się dany przedmiot.